Kamperen in het groen

Home


Kamperen in het groen

Het kamperen met tent of van trekkershut naar trekkershut is veel Nederlanders met de paplepel ingegoten. Wie heeft niet, al dan niet samen met z'n ouders, enkele nachten doorgebracht in het Limburgse Valkenburg of in de bosrijke omgeving van het noordelijke Appelscha? Vandaag de dag kun je te kust en te keur, van heel eenvoudig tot zeer luxe kamperen. Niet alleen voor wat betreft het materiaal maar zeker ook voor de ruime keuze van plaatsen in ons eigen of in het buitenland. Voor eenvoudig kamperen op een kleine camping kun je o.a. terecht bij z.g. boerencampings. Veelal zijn deze aangesloten bij een overkoepelende organisatie als de Stichting Vrije Recreatie (SVR) of VeKaBo die zorgt voor bekendheid en meestal haar best doet om de kwaliteit enigszins te bewaken. Veel van deze recreatieplaatsen zijn te vinden op het platte land, waar het leven nog goed is.

Voor wie een tijdlang nog dichter bij de natuur wil bivakeren kan eigenlijk niet om het 'Groene Boekje' heen. In dit boekje staan ongeveer 150 plaatsen in Nederland in het kort beschreven, die zich veelal bevinden aan de rand van een bos of zelfs op een open plaats in het bos. Tot deze laatste categorie horen zeker de Natuur Kampeerterreinen van Staatsbosbeheer (SBB). Ver weg van de snelweg hoor je 's nacht nog de echte stilte en wordt het nog echt duister. Niet zelden kom je dieren tegen die je als stedeling nog nooit in het echt hebt gezien, zoals wilde konijnen, reeën of fazanten maar ook wilde zwijnen. Op een zonnige dag kun je zelfs op een stille plek een adder of slang op je (fiets)pad treffen. Wees maar niet bang, meestal zijn al deze beesten banger voor jou dan jij voor hen hoeft te zijn.

De natuurterreinen van SBB stonden sinds jaar en dag bekend om de bijna Spartaanse verblijfsstijl voor de ware groenkampeerder. Elektrisch groeit en bloeit niet en was dus niet aanwezig. Niet zelden was er geen voorziening voor een warme douche of het legen van het tegenwoordig zo populaire chemisch toilet. Sinds 2009 is Staatsbosbeheer evenwel een expirement gestart om het meer mensen naar de zin te willen maken. Het expirement bestaat uit het aanleggen van meer dan alleen de minimale eisen voor een verblijf. Overal vind je nu dan ook ten minste een fatsoenlijk toiletgebouw met koud en warm stromend water, afwasbakken en douches. Op sommige staanplaatsen kun je (tegen extra betaling) gebruikmaken van het normale elektrische stroomnet. De plek voor het eenvoudige kampvuur is inmiddels ingenomen door een bijna luxe te noemen loungeruimte met open haard.

Een enkele keer komt het toiletgebouw prefab uit een fabriek maar meestal zijn de gebouwtjes opgetrokken uit materialen die het bos zelf levert, houten palen en planken. Waar nodig aangevuld met steen en rond de waterkranen veelal voorzien van keurig tegelwerk. Af en toe is men doorgeschoten door de watertappunten te voorzien van een elektronische bewaking. Moest je voorheen vaak om de twintig tellen opnieuw op de waterknop duwen om het stromen te laten voortduren, nu moet je een chipkaart in het systeem plaatsen als je water wilt gebruiken en uitnemen waarna het stromen stopt. De chipkaart is (tot nu toe) gratis en ligt op voorraad in de oude 'IJzeren Hein', voorheen het administratieve begin en eindpunt van een bezoek. Als een aantal van je voorgangers evenwel opzettelijk of per ongeluk de door hen gebruikte chipkaart niet terug heeft gelegd heb je zwaar pech en kun je het gebruik van o.a. de douche wel vergeten.

Ook een wijziging in het nieuwe systeem is het reserveren zoals SBB het sinds juli 2012 plotseling heeft ingevoerd. Was het niet logisch om zo'n systeem aan het begin van het jaar of op z'n minst aan het begin van het kampeerseizoen in te voeren? Voorheen kon de kampeerder komen en gaan wanneer hij wilde. Indien er echt geen plaats meer was had je natuurlijk vette pech en moest je elders een plekje zoeken. Tegenwoordig wordt er van je verwacht dat je thuis je korte of langere vakantie helemaal vooraf pland en de gewenste staanplaatsen op een SBB-natuurcamping vantevoren reserveert. Dit kan via internet of - maar dan alleen tijdens kantooruren - per telefoon op een centraal punt in Utrecht.

Het is niet voor het eerst dat SBB een denkfout maakt. SBB wil blijkbaar meer marktgericht of zelfs marktconform gaan werken. Enige jaren geleden meende SBB wel zonder de organisatie van het 'Groene Boekje' te kunnen en ontwikkelde een eigen website en een eigen adressenlijst van de door SBB gerunde campingterreinen. Al na één of twee jaar is men hierop teruggekomen. De website is gebleven maar de adressen staan gelukkig weer gewoon in het Groene Boekje. Het min of meer besloten karakter van de loungeruimte met iets dat nog het meeste lijkt op een open haard wordt vaak ingenomen door een paar bekenden van elkaar of een compleet gezin en is daarna niet bepaald nog een uitnodiging om ook aan te schuiven zoals het oude kampvuur dat vaak wel was.

Het gebruik van de chipkaart voor de warmwatervoorziening levert geen enkel voordeel op ten opzichte van het regelmatig in moeten duwen van de automatische stopkraan. Waarschijnlijk is dit systeem buiten het opraken van de chipkaarten zelfs meer storinggevoelig dan de eenvoudig te bedienen drukkranen. Het invoeren van het verplicht moeten reserveren is voor veel trekkers met tent, camper of andere vrije vogels een crime. Wie van dit type kampeerders weet precies van dag tot dag aan te geven waar hij de komende veertien nachten wil doorbrengen? Wat te doen als blijkt dat de camping weliswaar vol lijkt maar een aantal plaatsen blijkbaar is ingenomen door mensen die niet hebben gereserveerd? Hoe kun je überhaupt reserveren als je na kantoortijd besluit om er een weekend op uit te trekken? Moet je te pas maar dus ook vaak te onpas de boswachter dan bellen? Moet je dus verplicht zijn om altijd en overal internet tot je beschikking te hebben en altijd maar in bezit zijn van een telefoon? Of is Staatsbosbeheer met al deze expirementen gewoon opnieuw de weg kwijt? Nog afgezien van de uitermate rommelige prijslijst en het ontbreken van de eerder genoemde chipkaarten bij aankomst in Nunspeet, lijkt mij, dit laatste.


© Piet Bult, Nunspeet, 21-10-2012