Home
Literas liricum
Op mijn trektochten door West-Europa van de laatste jaren, heb ik heel veel tijd besteed aan lezen en schrijven.
Veelal las ik geruilde boeken uit een openbare ruilkast op parkeerplaatsen, geruild met boeken van medecamperaars of zomaar gekregen.
Verrassende juweeltjes!
Hieronder een paar van die verassende 'literas lirica':
Schitterende kleine dingen
Cheryl Strayed
Nadat ik, meende ik na Bedrog (zie hieronder), even klaar was met lezen en mij vol overgave op het bijwerken en aanvullen van mijn website had gestort, kreeg ik per ongeluk dit boek in mijn handen, in een vertaling van Miebeth van Horn en uitgegeven door Thomas Rap (2023).
Waarom, weet ik dus eigenlijk niet maar plotseling zat ik erin te lezen en het eerste, mooi korte hoofdstuk over een vraag en antwoord over liefde, bleef me even vasthouden.
Het is een beetje, net als met 'Lieve Mona' van lang geleden.
Het is ook een beetje als 'Het onkruid en de bloem' (zie hieronder), ieder hoofdstuk zet me best wel even aan het denken en vraagt daarom naar een volgend hoofdstuk.
Maar na een stuk of tien van andermans liefdesproblemen vind ik het na pagina 100 wel mooi geweest en geef ik het boek graag door aan een volgende lezer...
Bedrog
Moordroman van Peter Römer (1952)
Na een thriller nu een moordroman, Bedrog, 317 paginas uitgegeven door De Fonteit te Utrecht.
Wat is het verschil tussen een thriller en een moordroman, vroeg ik mij als eerste af?
Inderdaad, weinig verschil en voor mij opnieuw een teleurstelling.
Weer met - veel - moeite de eerste 114 bladzijden gelezen en blij dat ik het toen als ongelezen weg kon leggen.
Het lijkt erop dat dit genre boeken gelezen wordt door mensen met een teveel aan vrije tijd.
Ondanks mijn redelijk hoge leeftijd (79 jr) zijn mijn dagen veel te kort en wil ik nog altijd boeken lezen waar ik wat van kan leren en wijzer van word.
Bij dit soort moordthrillers moet ik veel te veel namen en omstandigheden onthouden om het plot actief mee te kunnen ontrafelen.
Gelukkig in dit boek niet van die vreselijk ingewikkelde - vaak Engelse - namen maar nu eens gewone Jan, Piet en Klaas namen.
Maar ook dat kan niet voorkomen dat het Hilversumse wereldje mij niet aanstaat.
Het wat groter dan gemiddelde lettertype in het boek beviel mij - als aankomend oudje - wel.
Maar verder: nee, gewoon mijn genre niet.
Ik stop ermee en ga op internet wel op zoek naar mijn voorkeuren...
Alles te verliezen
Esther Verhoef (1968)
Na een stevige geschiedenis over Augustinus aan het begin van onze jaartelling, was het vanaf mijn jaarlijks stapeltje boeken nu (eind oktober 2025) blijkbaar tijd voor een literaire thriller van Esther Verhoef, uitgegeven door Anthos in Amsterdam (2009).
Al na de eerste vijf hoofdstukjes wilde ik het boek van 318 bladzijden eigenlijk wel graag ter zijde leggen.
Dit is, vind ik, typisch een leesboek voor dames die zich de meeste dagen stierlijk vervelen.
Met moeite de eerste honderd pagina's met 1001 details van mensen, dieren en dingen, serieus tot mij genomen en blij dat ik het toen voorgoed dicht kon klappen.
De omslachtige en vaak te gedetailleerde schrijfstijl van deze Verhoef staat me tegen.
Het noemen van een kastje in de slaapkamer, waar het pistool inligt, volstaat voor mij, en of het kastje dan één laatje en twee deurtjes met afgeronde hoeken, twee scharnieren en een slotje en een kaal plekje op iedere deurtje heeft, interessert mij eigenlijk niet zo erg.
Op een zelfde omslachtige manier worden de ouders van hoofdpersoon Claire meestal genoemd als haar vader en zijn vrouw.
Saai en langdraderig, las ik in één van de 72 reviews op Bol.com, over dit boek.
Daar ben ik het helemaal mee eens en vind twee sterretjes wel genoeg.
Van de tien tot vijftien boeken die ik per jaar lees sla ik ook de naam Esther Verhoef in het vervolg liever over.
Zoon van tranen
(oorspronkelijke titel: Son of tears)
Deze roman van Henry Coray, in een vertaling van P.J. de Gier, over het leven van de beroemde kerkelijk leider Aurelius Augustinus van Hippo (354 - 430), ben ik momenteel (oktober 2025) leeskundig aan het verorberen.
Opnieuw word ik bevestigd in mijn voorliefde voor het lezen van (religie)geschiedenis boven - bijvoorbeeld - thrillers, romans en dergelijke moderniteiten.
De tijd van plm. 500 voor tot 500 na het begin van onze jaartelling heeft daarbij mijn voorkeur.
Het is juist deze tijd dat veel van 'tig'duizend religies en geloven zijn geboren.
Dit boek geeft heel veel Griekse en Romeinse informatie en wijsheid uit die tijd, alwaar wij heden ten dage nog altijd mee van doen hebben.
Een (vind ik) opmerkelijke zin van Alypius op blz. 247: "Alle vrouwen zijn vreemd." en Augustinus antwoordt grinnikend: "Je hebt gelijk."
Dit boek is een levensgeschiedenis vol iefde en opoffering, bepaald door een vasthoudende zoektocht naar waarheid...
De Partner
(Tot de helft gelezen in september 2025)
Opnieuw blijkt dat thrillers niet mijn genre is.
Met dit boek (1997) van de wereldberoemde thrillerschrijver John Grisham (1955) ben ik halverwege (pag. 170) gestopt.
Waarschijnlijk mede door desinteresse vergeet ik al die ingewikkelde (Engelse) namen van personen en plaatsen.
Misschien is het dagelijks achter elkaar door blijven lezen wel een mogelijkheid om namen en plaatsten te blijven herkennen.
Helaas ontbreekt het mij aan tijd, de zin en de kwaliteit van mijn ogen om een hele dag in een boek te blijven lezen.
Nee, thrillers komen mijn boekenkastje niet meer in en die er nog in staan ga ik weggeven.
Het onkruid en de bloem
(gelezen in september 2025)
(Oorspronkelijke titel: Go ask Alice (1971), van waarschijnlijk Beatrice Sparks)
Vertaling van Engels naar NL: Remco Campert
De eerste 100 pagina's waren een nieuwe ervaring voor mij.
Meestal beslis ik na die eerste 100 pagina's of ik verder wil lezen of ga stoppen met het betreffende boek.
Bij dit boek heb ik getwijfeld.
Ik moest erg wennen aan het feit, in andermans dagboek te zitten lezen en dan ook nog dat van een meisje.
Het laatste deel van de 189 bladzijden heb ik een beetje tot haar dood afgeraffeld.
Haar dood kwam drie weken nadat het tweede dagboek vol was geschreven.
Haar ouders vonden het zinvol om deze dagboeken, zonder commentaar, uit te geven.
Zondagsreeks over autisme
(review, aug./sept. 2025)
Lang geleden al eens het boek 'Oversteken' van Judith Visser (1978) gelezen.
'k Was er niet kapot van.
Net als Judith ben ik op latere leeftijd (62 jr.) gediagnosticeerd Asperger autist geworden,
Zowel letterlijk als figuurlijk was ik - ook net als Judith - al een zondagskind.
In augustus 2025 heb ik, puur uit nieuwsgierigheid, alle drie de autistische zondagsboeken (Zondagskind, Zondagsleven en Zondagskracht) van Judith Visser aangeschaft en in chronologische volgorde gelezen.
Hoewel in (gelukkig) iets minder heftige mate, herkende ik in de eerste twee wel het één en ander van de problemen die Judith in haar jeugd ondervond.
Van het derde, en een stuk duurder boek 'Zondagskracht', heb ik spijt dat ik het gekocht heb.
In mijn nabeleving: te veel Rotterdams accent (dan, joh, schrapen v/d keel, enz.), te veel herhaling van de eerste twee boeken, te veel nadruk op honden, te veel commercieel geleuter en te veel schrijversnarcisme.
Nee, 3 van de 5 sterren voor de eerste twee en 2 van de 5 sterren voor het derde boek.
En meer werk van schrijfster Judith Visser is aan mij niet besteed.
En ook helemaal klaar met uitgeverij Harper Collins met onvoldoende redactiewerk...
It heiteleaze bern (Het kind zonder vader)
In 2010 mocht ik met een gedicht meewerken aan een ster van het Oud-Friese, 'It heiteleaze bern' van historicus Oebele Vries, een uitgave van Tresoar in Leeuwarden.
Dit vaderloze kind is gebaseerd op oude Friese wetsteksten, en stamt uit de Friese oerliteratuur van vóór 1500.
De Beatrijs
(Download hier gratis het hele boek)
In 2011 mocht ik door mijn vertaling van de Beatrijs in het Stellingwerfs meewerken aan een internationaal, wetenschappelijk onderzoek van de IVN (Internationale Vereniging voor Neerlandistiek) betreffende het Middel-Nederlandse verhaal 'de Beatrijs', een Marialegende waarschijnlijk uit de twaalfde of dertiende eeuw.
Van deze internationale studie is het zesde boek in de reeks 'Lage landen studies' verschenen. 'Beatrijs de wereld in' uitgegeven door Ginkgo Academia Press in Gent (B).
Hunger - Knut Hamsun (1885 - 1952)
De Noorse Knut Hamsun vertelt in een, ook in de Nederlandse vertaling, onnavolgbare nieuwe woordenbrij en verrassende alinea's zijn leven, als aankomend schrijver, dagelijks op het randje van de hongerdood.
Un amour de Swann - Marcel Proust (1871 - 1922)
De Franse Marcel Proust beschrijft in een aantal van zijn literaire meesterwerken het leven zoals dat in zijn tijd werd geleefd door en rond de elite van zijn stad, Parijs.
De vele levendig beschreven ontmoetingen en plichtplegingen betekenden vaak ook van tevoren gearrangeerde afspraakjes tussen, voor een huwelijk, beschikbare jongemannen en -vrouwen.
Deze vervolgens min-of-meer verplichte ontmoetingen ontaardden vaak opnieuw in een reeks verplichtingen die voor de hoofdpersoon monsieur Swann schier onmogelijk waren te dragen en derhalve meestal op herhaalde mislukkingen uitdraaiden.
Het is de tot vertelkunst verheven schrijfkunst van de auteur die mij door het hele boek meesleepte.
An angel at my table - Janet Frame (1924 - 2004)
Een beroemd geworden werk van de Nieuw-Zeelandse schrijfster Janet (Jean) Frame.
Dit boek, wat ik inmiddels meer dan drie keer heb gelezen, las ik in een trilogie van haar hand: To the Is-land / An angel at my Table / The Envoy from Mirror City.
Zij beschrijft haar leven vanaf haar jeugd in Nieuw-Zeeland, via een leven in GGZ-instellingen tot aan haar grote passie..., schrijven en (wereld)reizen.
Ondanks de meer dan tweehonderd geheel onterechte elektro-shocks die zij door de GGZ-etters kreeg toegediend, heeft zij de top in de wereld-literatuur bereikt.
Met name haar beschrijving van de onterechte plaatsing, herplaatsing en behandeling in verschillende Nieuw-Zeelandse GGZ-instellingen heeft mij herkenbaar en diep geraakt.
In een nachtelijke sessie van gezellig samenzijn en diepzinnige gesprekken met een toevallige passante, een ex-GGZ-medewerkster uit de regio Harderwijk, werd mij dit boek, onderweg naar Valencia (E), de volgende dag meegegeven op een vrije camperplaats, Morella in Noordoost-Spanje.
Home
Naar boven
© Piet/er Bult